Was het liefde, was het jaloezie, was het wraak, was het haar verslaving aan macht of was machteloosheid hetgeen dat Patrizia dreef tot haar wanhoopsdaad om haar ex-man Maurizio Gucci te laten vermoorden? Welke emotie de trekker van het pistool heeft overgehaald is na het zien van de film ‘House of Gucci’ onduidelijk en blijft in mijn gedachte hangen als een murw geslagen bokser.
Op het eerste gezicht is Patrizia het antwoord op de vraag: ‘Wie heeft het gedaan?’ Echter om de aangetrouwde – koude – kant de schuld te geven zou te goedkoop zijn en doet geen eer aan de kwaliteiten van Patrizia. Een gehaaide jongedame die het zakendoen al op jonge leeftijd leerde van haar vader. Haar intuïtie, vrouwelijke charmes en Italiaans temperament zorgden ervoor dat ze Maurizio Gucci om haar vingers draaide, evenals de felbegeerde trouwring. Zij had eerder dan haar man in de gaten hoe de hazen huppelden in het huis van Gucci.
Maar welk doel had zij voor ogen? Diezelfde vraag stelt ze in de film aan de advocaat van Gucci. Hij is degene die, als het familiebedrijf overgenomen wordt door de Investgroup, aangesteld wordt als de nieuwe CEO, waarop Maurizio opmerkt: Over één ding had ze gelijk! Ik denk dat Patrizia over meerdere zaken gelijk had; ze voelde haarfijn aan wie welke rol speelde en welke intenties de familieleden persoonlijk hadden. Echter vanaf het moment dat ze in de gaten had dat ze door haar man enkel als ‘vrouw van’ werd gezien vermengde het belang van Gucci zich met haar eigen belang.
De vraag: ‘Wat was er gebeurd met het huis van Gucci en de familie als Patrizia en Maurizio elkaar nooit hadden ontmoet?’ blijft voor altijd onbeantwoord. Maar de gedachte dat het huis van Gucci in dat geval al eerder was ingestort vanwege ruzies over de overdracht naar de derde generatie is zeer realistisch. Want, uiteindelijk was het Patrizia die haar man Maurizo via zijn oom Ado het familiebedrijf induwde, was het Patrizia die ervoor zorgde dat de aandelen van Rodolfo alsnog bij haar man terechtkwamen en was het Patrizia die ervoor zorgde dat Paolo en zijn vader Ado buitenspel werden gezet. Maar, helaas was het ook Patrizia die in blind verdriet de opdracht tot moord op haar ex-man gaf. Uit liefde voor het huis van Gucci? Zou kunnen, want haar liefde voor Gucci zat zo diep dat ze tijdens de rechtszaak eiste dat men haar aansprak met mevrouw Patrizia Gucci in plaats van Reggiani.
Kan het waargebeurde verhaal van het huis van Gucci ook in Nederland gebeuren? Ik denk van wel! Voor wie zich verdiept in het reilen en zeilen van familiebedrijven ziet dat er eerder gestuurd wordt vanuit emoties dan vanuit zakelijke overwegingen. De grootste uitdagingen voor de directie zijn meestal niet de strategische vraagstukken maar de emoties die hierbij komen kijken. Moet de emotie dan uit de directiekamer verbannen worden? Nee, natuurlijk niet! Emoties voortkomend uit passie en liefde voor het bedrijf zijn de aanjagers van het succes. Echter, het is van levensbelang ervoor te zorgen dat de band tussen de familie en het bedrijf goed is en blijft, want het bedrijf is net zo sterk of zwak als de familie.
Het is oh zo gemakkelijk om Patrizia als dé kwade genius te bestempelen maar het was uiteindelijk de zwakte van de familie Gucci die het huis van Gucci en de familieleden een tragisch einde heeft bezorgd, dit alles in de naam van de vader, de zoon en het huis van Gucci.
Kees van den Hombergh.
Auteur van het boek ‘Controverse in het familiebedrijf’’
